Kunstenaar Henk Chabot (1894-1949) woonde in een klein huisje op de dijk van de Rotte, waar hij uitkeek over het polderlandschap en de eeuwig veranderlijke Hollandse hemel. Op deze plek schilderde hij zijn iconische verbeeldingen van het Nederlandse landschap, zoals Brand van Rotterdam (1940). Deze omgeving is echter enorm veranderd in de afgelopen eeuw. De verstedelijking langs de Maas en de ontwikkeling van het recreatiegebied de Rotte hebben ervoor gezorgd dat de plek waar Chabot woonde het enige overblijvende fragment is van dat open en rustige landschap. Door de aanleg van de A16 werd het gebied alleen maar verder verdeeld. De bouw van de A16 was echter ook aanleiding voor nieuwe actie en herdefinitie van het gebied. Hoe kunnen de kwaliteiten van deze plek worden benadrukt zodat het zich kan ontplooien tot een expressionistisch, cultureel landschap?
Henk Chabot (Sprang 1894 - Rotterdam 1949) was van jongs af aan geboeid door de natuurlijke wereld. Zijn fascinatie voor de natuur, haar landschappen en het landelijke leven drong diep door in zijn werk. Hij creëerde een kenmerkende, suggestieve stijl die de essentie van het land vastlegde. Chabot maakte gebruik van verschillende technieken om zijn ervaring van het land en haar veranderlijkheid uit te drukken. Zijn penseelstreken waren gedurfd en levendig, en weerspiegelden de rauwe energie en dynamiek van de natuur. In 1918 verhuisde Chabot naar Rotterdam waar hij een actief lid werd van de Rotterdamse kunstscene. Hij verhuisde naar een huisje aan de rand van de Rotte waar hij het polderlandschap en haar transformaties in de loop van de tijd observeerde en schilderde. Chabots artistieke carrière bloeide op en hij kreeg erkenning voor zijn krachtige verbeeldingen van het landelijke leven en de menselijke figuur. Zijn schilderijen beelden vaak arbeiders, boeren en vissers af, waarin hij hun veerkracht en de verbinding tussen de mens en het land vastlegde.
